Op de Veluwe vond ik, een door de zwijnen, losgewoelde stronk. Het was duidelijk een wortelstronk van een jaren geleden, omgevallen beukenboom. Het leek een stronk, waar de natuur in de loop van de tijd, zijn vormende werk had gedaan. Al met al, een stuk met veel potentie. Mos en grond en kleine plantresten zaten vastgegroeid aan het vermolmde hout. Toch heb ik het stuk meegenomen, omdat vaak de harde kern van het kien beukenhout dan prachtige holtes en ruimtes heeft gekregen. Het was aan mij om dat, door de natuur geboetseerde stuk, te vinden. Nadat ik alle grondÂ, mos- en plantenresten had verwijderd, kon ik aan het echte werk beginnen. Met het houtmes begon ik de aangetaste en al vergevorderde rotte delen te verwijderen. Ik hoopte dat het stuk inderdaad nog een harde kern had met veelbelovende vormen. Na noeste arbeid leek dat inderdaad het geval. De holtes, omgeven door harde kerndelen, een gat erin, een deel van een wortel, een aanzetdeel van een tak, volledig hol geworden, gaf het stuk prijs. De zo kenmerkende kleine spiegels van beukenhout kwamen te voorschijn. Het schuren en het polijsten van de buitenste delen maakte dit stuk, tot wat het is. Zijn prachtige bruine kleur, kwam na een lichte behandeling met een doek met wat lijnolie, naar voren.
